Bir gün uyandığımda yastığımda avuç avuç
saçlarımın dökülmüş, kopmuş olduğunu gördüm. Gözlerime inanamadım. Annemin
taramaya, babamın okşamaya kıyamadığı lüle lüle saçlarım kopmuştu. Hemen hemşire
ablaya koştum: Hemşire abla bana hemen uhu gibi yapıştırıcı bir şey bulabilir
misin? Ne yapacaksın uhuyu? Saçlarımı yapıştıracağım. Üzülme sakın, artık
saçların yapışmaz. Ama tedavin bitince yeniden uzar hatta eskisinden daha güzel
olur. İstersen ben de kestireyim, ne dersin?Onun da gözlerinden yaşlar akmaya başlamıştı,
NE ZOR ȘEYMİȘ LÖSEMİLİ ÇOCUK OLMAK
Sayamadım ama 6 mı 8 ay mı desem hep böyle yaşadım.
Sonra bir gün doktorlarımız toplanıp odama geldi,
Lösemili Çocuk sana bir müjdemiz var. Yarın
taburcu oluyor ve evine, kardeşlerine, kedine gidiyorsun.
Yaşasın artık özgürüm, çocukluğumu doyarak yaşayacağım.
Biraz daha sabredecek, evden dışarı çıkmayacak, maskeni çıkartmayacak, kardeşine
sarılamayacak, çikolata, kuruyemiş, asitli içecekler içmeyeceksin. Çünkü sen
halen Lösemili Çocuksun ve tedavin 3 sene boyunca sürecek. İçimden dedim ki;
"Yaaa herkes 3 ay maske taktı, 15 gün evden çıkamadı; 'yandık, bittik,
sıkıldık' feryatları ülkemizi sardı. Ben nasıl 3 sene evden, bir odadan,
hastaneden çıkamayacağım; sokaklarda koşup oynayamayacağım, anneme babama, kardeşlerime
doyasıya sarılıp, onları öpemeyeceğim.
Sevmedim ben bu "Lösemili Çocuk" adımı
LÖSEMİLİ
BİR ÇOCUĞUN ANNESİ ANLATIYOR; "SANKİ BEN
KÖTÜ BİR ANNEYMİŞİM GİBİ SUÇLANDIM"
Kutay'a hamile olduğumu 5. ayda öğrendim.
Hamileliğim psikolojik açıdan çok sorunlu ve yıpratıcı geçti. Hastalığı 1
yaşında başladı. Önceleri teşhis konulamadı. Sonra kan değerleri iyice düşüp
ateşi de düşmeyince lösemi olabileceği düşünüldü. O anda çektiğim acıyı,
döktüğüm gözyaşlarını anlatamam. 1 yaşındaki çocuğum nasıl lösemi olabilirdi
ki? Tüm bunlara sanki ben sebep olmuşum gibi fark edememem, ihmal etmem
sebebiyle hastalanmış gibi anlamsız duygulara kapıldım.
Sanki ben kötü bir anneymişim gibi suçlandım
LÖSEMİLİ
ÇOCUKLARIN AİLELERİANLATIYOR; "Biz Lösemili
Çocukların anne ve babaları olarak"
Çocuklarımızı parklar yerine hastane koridorlarında oynattık,
Karneleri yerine kan değerlerine baktık,
Çocuğumuza hemşire, kendimize psikolog olup kimliklerimizi yitirdik,
Onlara pamuk prenses ve yedi cüceler masalı;
uçaklar nasıl uçar, mevsimler nelerdir yerine hastane ve Lösemi kurallarını
anlattık,
Bazılarının Coronapandemisinde 3 gün bile takmak istemedikleri maskeleri,
bizler 3 yıl boyunca yalnızca gece uyurken çıkardık,
Çocuklarımız şekerin, çikolatanın, çileğin tadını unuturken, yemekler dışında
tadını tek bildikleri pembe, beyaz ilaçlar oldular,
Anaokulumuz sanki bizim hastanelerimizin poliklinikleriydi,
Bizim çocuklarımızın doğum günleri tedavilerinin bittiği gün oldu,
Ne
tesadüftür ki herkes bizden kaçarken biz de onlardan kaçtık ama Covid-19
denilen minicik bir virüs hepimizi eşitledi,
Bütün eş dost ve akrabalarımız bir şey
isteriz diye bizlerden uzaklaşıp, yolda selamı sabahı keserken bir tek
yanımızda, kanımızda, canımızda LÖSEV vardı, o da yetti bize
Sizlerde 23 yıldır lösemili
çocuklara tamamen bağışlarla hayat veren LÖSEV'edestek olmak, vekâleten Kurban Bağışlarınız yada Bayram
Bağışlarınızla hayat vermek için; LÖSEV Ankara,
İstanbul, İzmir, Bursa, Eskişehir, Antalya, Adana, Samsun, Kayseri irtibat
ofislerinden, ulusal bankalardaki bağış ekranlarından, 0312 447 06 60 nolu
telefondan yâdawww.losev.org.tr üzerinden hızlı ve kolay şekilde bağışlarınızı gerçekleştirebilirsiniz.