Eski adıyla Cela, yeni adıyla Ekinözü ilçesinde 13.06.2015 tarihinde toplantı gerçekleşti.
Yol arkadaşlarımız Büyükşehir Belediyesinden Daire Başkanı ve Oturum Başkanı Mehmet Fetih Yanardağ ve Şube Müdürü Serdar Yakar, Ankara"dan Nurullah Çetin, Alkış dergisinin uzun soluklu yayınını sağlayan Oğuz Paköz, Maraş şairlerinin tanıtımına sürekli katkı sunan Ramazan Avcı ve ben konuşmacıydık. Bir de gönül ve saz ustaları vardı aramızda; Öksüz Ozan, Âşık Rıza Çiftçi ve Ozan Nuri.
Yola çıkışımız Necip Fazıl Kültür Merkezi"nden gerçekleşti. Kültür Merkezi"ndeki ney dinletisi ve ardından ebru sergisi gönlümüzü, ruhumuzu ve gözümüzü doyurmuştu. SadrettinÖzçimi ve öğrencilerinin ney üflemeleri yıllar önce odamda otururken yan odadan gelen ney sesiyle yazdığım "Çıldırtacak, bu ney, gelen ney sesi" mısralarımı hatırlattı.
Ekinözü"ne ikinci gidişimdi bu. Yıllar önce Hüseyin Ozer"le gittiğimizde annesinin sabah kahvaltısında sunduğu yumurta, tereyağı ve bahçesinden topladığı sebzelerin unutulmaz tadı dağmağımda.
Nursi Çeleğen"e, belediye başkanı, karşılaması, üç içmeyi gezdirmesi ve Kırkgöz"detava ikramı, acı suyun şehrimde hafta sonları gittiğim acı suyu hatırlatması, Cenabı Hakk"ın verdiği nimetlere aracılık yapanlara teşekkürü gerektirir.
Yunus Emre Ortaokulu salonuna girdiğimde oturakların dolu olduğunu görmem, Karakoç"a duyulan sevginin sonucu olmalı. Karakoç"un ağabeyi, oğlu, amca ve dayı çocukları mı sadece vardı? Hayır, Karakoç"u sevenler genci ve yaşlısıyla, kadını ve erkeğiyle gelmişlerdi.
Konuşmalarımızı sonuna kadar dinleyen ve salonu terk etmeyen bir topluluk vardı karşımızda. Bizlerin konuşmasından sonra ozanlar tele dokundular ve Karakoç"tan besteler dillendirdiler. Karakoç"la ilgili güzelleme atışma yaptılar ve kendi parçalarını çaldılar.
Abdurrahim Karakoç"un amcasının oğlu Bahri Karakoç da ölümle ilgili kendi şiirini okudu.
Ben, konuşmamda, Abdurrahim Karakoç"u farklı kılan zirveye çıkış hikâyesi üzerinde durdum.
"Gölgesinde otur amma / Yaprak senden incinmesin / Temizlen de gir mezara / Toprak senden incinmesin" diyen Karakoç"u farklı kılan hususları yirmi madde halinde belirlemiştim.
Bunlardan bazıları, hedefe koşarken yorulmaması; ne yaptığının, ne yazdığının, nasıl ve niçin yazdığının farkında olması; çocukluğundan beri kitap okuma hastası olması, çocukluğundan beri şiirin üzerinde düşünerek yazması, kültürlü ve şair bir aile ortamında yetişmesi, "Merkezinde insan olmayan sanat, sanat değildir." görüşünü esas alması, hicivde edebe dikkat etmesi gibi hususlardır.
Aslında onu zirveye çıkaran, Cela kasabasında "aşk yolunun kanununu oku"ması ve "gönül tezgâhında şiir doku"masıdır.
"Herkesten çok, şair gözü daha iyiyi ve daha güzeli görmek için arar durur." bilinciyle şiir yazan"Umudum her zaman bakidir. Ama zaman kısa, ben yorgunum, yol uzun "uunutmayan"Ne payem oldu ne sayem / En doğruya varmak gayem / Düşüncemdir tek sermayem" diyen şair
"Artık ne kar yağar ne ben üşürüm,
Ne de saçlarımı dağıtır rüzgâr.
Sağ iken bir günde bin kez ölürdüm,
Şimdi ölüm yoktur, ölümsüzlük var."diyerek Rabbine sığındı. İsteğimiz, ardından duamızın eksik olmamasıdır.Ruhu şâd olsun.
