Hemşerimiz Sayın Kadriye Kırdök"ün romanının adı bu şekilde... Buradaki masal şehri, Sayın Kırdök"ün romanda bir hayli yer vererek, överek öne çıkardığı Maraş"tır. Kurtuluş savaşından sonra Ermeniler tehcir edilirken, aşkı uğruna Maraş"ta kalan Helen"in Halil"e olan aşkını; sonrasında da büyük Helen"in yeğeni küçük Helen"in Zeytun"da (Süleymanlı) tanıştığı yarım kalan aşkını anlatır.
Buradan çıkarılan mesaj; Ermeniler ve Türkler arasında eskiden sorun yoktu; çok iyi geçinerek aynı kayıkta yolculuk ederlerdi. Taa ki birileri kayığı batırmaya uğraşıncaya kadar. Romanda büyük Helen ile Halil aşkı; sonrasında da küçük Helen"le Enes Hoca arasında başlayan aşk, halklar arasında sorun olmadığını, sorunun araya sokulan nifaklardan kaynaklandığı mesajını vermektedir.
Roman, Amerika"da tahsil yapan Büşra ve Helen"in çok yakın arkadaşlıkları ile başlar; okuldan sonra Büşra"nın Türkiye"ye, Maraş"a; Helen"in Suriye"ye, Halep"e dönmeleriyle devam eder. İki samimi arkadaşın yolları birkaç yıl ayrılsa da sonunda yine kesişir, Helen"in Türkiye ziyaretinde Büşra Türk karakterini hakkıyla yaşayarak romanda yerini alır.
Yazar; Ermeni isimlerinin basmakalıp olanlarını kullanmaz, ciddi bir araştırma ile Türk okuyucusunun pek de bilmediği Ermeni isimlerini bulur ve kullanır. Helen"e yaptırılmak istenen iş evliliği, nişanlısı Loris"in başka bir kızla olan gerçek aşkı, bu evliliğin gerçekleşmeyişi, Helen"in anneannesinin Maraş"ta kalan ablasına hasreti gerçekçi ve güzel bir şekilde anlatılmış. Olayların örgüsü çok güzel olmuş. Sayın Kırdök aslında öykücüdür. Ödülleri olduğunu da biliyoruz. Bildiğim kadarıyla "Masal Şehrinin Kayıp Aşkları" ilk romanıdır ve beklediğim gibi güzeldir. Deneyimli bir öykücüden de böyle bir roman beklenirdi diye düşünüyorum.
Romandaki karakterlerin pek çoğu iyi betimlenmiştir. Loris, Ağavni, Anneanne, Luizal, Helen, Büşra, Dikran, Hasret Teyze karakterleri hem romanı taşımış hem de iyi karakterize edilmiş.
Aşırı olmayacak şekilde, zaman zaman karakterlerin ruh hâlleri ile doğa, ağaçlar, yapraklar uyum içerisinde verilmiş. Ruh halleri ile doğa betimlemesi birbirini tamamlar gibi olmuş.
Yer yer çok duygusal bölümleri bulunan romanın sayfalarını hızla çevirerek okudum ve çok beğendim.
Romanda yazar, zihinsel engelli bir çocuğu da Helen"in ailesine katarak, böyle engelli bir çocuğun ailedeki yerini çok güzel bir şekilde anlatmış; hem bu çocuğa (romanın sayfalarını yırtıp kuyuya attırarak) fonksiyon da yüklemiştir. Engelli çocuğu olan anne babaların uykularını kaçıran, "Biz ölürsek bu çocuğa ne olur?" sorusunu okuyucuya aktarmıştır. İnsanlar engelli çocukları romandan da olsa tanıyınca, bakış açıları değişmekte, onlara daha sevgi ile bakmaktadırlar. Aydın insanların görevlerinden biri de bu tür sorunları başka insanlara anlatmak değil midir zaten?
Yazar, fazla tadını kaçırmamak kaydıyla yerel deyim ve kelimelere de yer vermektedir. Doğal olarak, Büşra gibi Amerika"da okumuş bir kızla, Süleymanlı"da yaşayan Hasret Teyze"nin kullandıkları kelimeler aynı olamaz. Duygu ve düşünceleri; duygularını ifade ediş şekilleri de farklı olur. Yazar romanında bunları okuyucuya sunarak bir çeşni vermiş. Süleymanlı bir kasabadır. Oralar kırsaldır. Oralar hatırlandığında adeta çam ve kır çiçekleri kokusu burnumuza gelir. Bunu romanın o bölümlerinde hissederiz. Bir de Hasret Teyze gibi Süleymanlı"da yaşayanların yerel cümleleri ilave edilince birbirlerini tamamlar gibi olmuş.
Güzel bir romandı. Keyif alarak okudum. Bir hemşerimiz olan yazarın eserlerini hepimizin okumamız lâzım diye düşünüyorum. Yazarlar, ozanlar ilgiyi severler. Yazdıklarının okunmasını, bir iki güzel söz duymayı isterler. Sayın Kadriye Kırdök bunu hak eden bir yazarımızdır. Kendisini tebrik ediyor, nice romanlar yazmasını bekliyorum.
Yüreğinize sağlık! Yolunuz açık olsun!
Yorum sizin
