Pek çok bakımdan sıralamalara giren kentler; ev ve lokanta yemekleri açısından da sıralamalara girerler; kimileri en öne çıkarken kimileri ortalarda kimileri de arkalarda yer alırlar. Önlere çıkmak, en azından ortalarda bir yerlerde olmak o kentin gurur kaynağıdır. Maraş"ımızın gerek ev, gerekse lokanta yemeklerine baktığımızda Antep, Urfa, Diyarbakır, Malatya, Adana gibi en önde giden illerin arasında olduğunu görüyoruz ve kıvanç duyuyoruz. Bu, bizim zenginliğimizdir. Bu zenginliği asla kaybetmemeliyiz. Ailemizin zenginliğiyle bile bu kadar övünmez, bu kadar gurur duymayız ama yemek kültürümüzün zenginliği ile her fırsatta, her yerde övünürüz. Bir misafirimiz geldiğinde gerek evimizde gerekse lokantalarda onu ağırlamanın hazzına varırız.
Bir de SOKAK LEZZETLERİ var Hani, bazı TV programlarında uzun uzun ve ballandıra ballandıra anlatılan ünlü SOKAK LEZZETLERİ
Geçtiğimiz günlerde merak ettim, acaba sokak lezzetleri olarak ülkemizde kaçıncı sıradayız? Sokak lezzetleri adına bir çalışmamız var mı? İnsanlar gündüz vakti, daha çok da akşamdan sonra sokaklara çıktıklarında atıştırmalık bir şeyler bulabiliyorlar mı, ne kadar?
Maraş"ımızın pek çok değerlerini ortaya çıkarmak ve kayıt altına almak adına, kimi zaman tek başıma kimi zaman Yaşar Alparslan"la birlikte çalışarak bizim çok önemsediğimiz bu değerlerimizin büyük bir kısmını kayıt altına aldık ve Maraşlıların kitaplıklarına yerleştirdik.
Buradan yola çıkarak, bir de SOKAK LEZZETLERİ"ni çalışmak istedim. İlgi çekici bir konu olduğu için bir gün kendimi hazırladım, fotoğraf makinemi de alarak sokağa çıktım. Ulu Cami meydanından başlayarak Trabzon Caddesi boyunca ilerledim. Tahmin ettiğimin de ötesinde bir düş kırıklığına uğradım. Sokak lezzetleri adına sadece mısırcılar vardı... Bunun dışında bir iki limonata satan, bir iki mayamcı gördüm o kadar Bildiğiniz gibi kışın da kestaneciler oluyor.
Başka yok
Midye Dolmacı yok Salatalığı 10 saniyede soyup ortadan ikiye dilen ve tuzlayıp satan yok Ekmek arası balık satan yok Bazlama gözleme satan yok Kavurmacı yok Ciğerci yok Urmu dutu suyu satan yok Yumurtalı sucuk satan yok Tatlıcı yok
Bu açıdan bakıldığında kentimiz ölü bir şehir gibidir. Bu lezzetlerden mahrumuz. Hâlbuki insanlar orada arkadaşlarıyla ayaküstü bir şeyler atıştırmak isterler. Ailece gezmek, kendileri ve çocukları için bir şeyler almak isterler. Bu saydıklarım, gelişmiş kentlerin hepsinde de vardır ve bir ayrıntıdır. Neredeyse o şehrin markasıdır Üstelik pek çok aile için geçim kaynağıdır.
Bunlarda aranan şartlardan biri temiz olmaları, diğeri ucuz olmalarıdır. Herkesin alabileceği, belki karın doyurmaktan öte tadımlık şeyler olmalıdır. Kokusu yirmi metreden duyulan tuzlanmış bir salatalığın fiyatı ne olabilir ki? Karın da doyurmaz Ama bu dediğim, (mesela) İstanbul"un vazgeçilmezleri arasındadır. Kırk yıl kadar önce İstanbul kaldırımlarında "Langa hıyarı!" veya "Çengelköy salatalığı!" diye bağrışan seyyar satıcıların çığlıklarını, salatalıkların kaldırımlarda dağılan nefis kokularını hâlâ hatırlıyorum.
Bence bu işlere Belediyeler öncülük etmeli, böylece oraların temizliği de sağlanmış olmalıdır. Doğal olarak, polis teşkilatı da buraları kontrol altında tutmalı (zaten tutuyor), asayişsizliği önlenmelidir. Aileler oralarda güvenle dolaşabilmeli, hoşça vakit geçirebilmelidir.
Benim tespitim bu şekildedir.
Umarız ki bir iki yıl içinde çeşitli sokak lezzetleri ile karşılaşırız ve kentimize bir çeşni gelir. Bir takım insanlar evlerine ekmek götürürlerken Maraşlılar da çeşit çeşit sokak lezzetlerinin tadına bakarlar.
Yorum sizin
