"Sıcaklık kırk bir dereceydi. İkindi olmasına karşın yine de sıcaktı. Güneş yeryüzüne inmişti sanki. Eskiden bu kadar sıcak olmazdı bu kent. Otuz beş derecenin üzerine pek çıkmazdı. Şimdiyse otuz beşin altına düşmez oldu yazları."

Kurtuluş Öyküleri"yle kitap dünyasına adım atan Özturan, "Bizim insanımızı anlatmaya gayret ettiğim öykülerim." dediği sonraki yıllarda yazdığı ve dergilerde yayınlattığı hikâyelerinden bir kısmını dosya halinde göndermişti bana internet üzerinden. Kalemimi önemsediğini, hikâye dosyasını incelememi istemişti.

Okuyup görüşümle birlikte gönderdim kendine.

Bilgisayarımdaki o hikâye dosyasını yeniden okudum ve Biraz Sıcak, Biraz Sait Faik, Biraz Mehmetbeyli Çerkez hikâyesinden alıntıladım giriş cümlemi,  Özturan"ın çok sevdiği şehrinin yeni bir yazını göremeyeceği düşüncesiyle.

Bizler, kitaplarına baktıkça, onu yâd ettikçe üzüleceğiz bir edebiyat dostumuzun ayrılığına, Alkış toplantılarında bir arada olamayacağımıza ve de aynı gazetede köşe yazarlığına devam edemeyeceğimize.

Yine de bizi teselli eden, bizim de kabullendiğimiz, Necip Fazıl Kısakürek"in "Ölüm güzel şey, budur perde ardından haber... Hiç güzel olmasaydı, ölür müydü Peygamber?" dediği güzellikle buluştu.

Varlıkların en şereflisi insandır. Bundan dolayı insan, Allah katında en değerli varlıktır. İnsanın, bu değerini koruyup kollaması, ardından da yükseltmesi asıl görevidir. İnsanın kendini, değerini yükseltmesinin yolu?.. İman, ibadet, güzel ahlak, iyi davranış, yaşadığı topluma faydalı olmasıdır.

İyi ki tanıdım dediğim, sevdiğim, edebiyat yoldaşı olduğum Hacı Ali Bey"de, bu özelliklerin var olduğunun şahidiyim.

O, Kahramanmaraş kitaplığına kazandırdıklarıyla, dernekçiliğiyle bu şehir var oldukça anılacak baki simalardandır artık.

O, bıraktıklarıyla ölümsüzlük şerbetini tadanlardandır.

O, bizler gibi "O müthiş sıcakta, arabadan Ulu Cami"nin oraya kadar ter içinde yürüdüm." diyemezse de Kurtuluş Öyküleri, Yarım Fincan Sıcak Su, Kanla Gelen Madalya, Puslu Anılar Çiçekçisi, Maraş Ağzı Köroğlu, Maraş Merkez Ağzı, Eski Maraş"ta Örfler, Âdetler ve İçtimai Hayat gibi kitaplarıyla elimizin altında, yanımızdadır.

O, dernekçiliğinin meyvesi olan Abdülhamit Han Camisi"nde emeği geçenlerle gözümüzün önündedir.

O, "Aslında konuşmayı pek seven biri değilimdir. Çoğu zaman susarım. Dinlemeyi daha çok severim." diyen kişiliğiyle dost ve arkadaşlarının gönlündedir.  

Yöreselliği ve ulusallığı iyi bilen, yerine göre davranmasını, konuşmasını bilen Özturan, yöresel dili de iyi biliyor ve kullanıyordu. Ona göre yöresel ağızla konuşmak şirin ve tatlıdır. Bundan dolayı Yahya Kemal"in "Türkçe ağzımda annemin ak sütüdür." sözünden esinlenerek "Ağızlar ağzımızda annemizin sütüdür." diyişiyle Özturan, aramızda dirilerden daha diri, daha dolaşıyor ve dolaşacak da.

Ömrünü Maraş Ağzı Köroğlu"na ve Kahramanmaraş kültürüne adayan, bu çalışmalarında sonuca ulaşınca, son yıllarda, gençlere Kahramanmaraş edebiyatında öncülük etmeyi, yol göstermeyi, erkân belletmeyi hep arzulayan, çabalayandı. Bu amaçla Kahramanmaraş Edebiyat-Sanat Derneği"nin kuruluşunda öncülük yapması ve Yönetim Kurulu Başkanlığıyla da unutulmayacak.

İnsanı insandan koparan çağda bu küresel salgın bizi bizden daha uzak kılarken hatıralar ve dostları anmalarla günlerimizi geçireceğe benziyoruz. Hacı Ali Özturan kibar duruşu, nazik konuşması, konuşma sırasını beklemesi gönüller insanıydı. Tanışıklığımız kısa mı uzun mu oldu bilemem ama Kahramanmaraş için bir hazineydi ve o hazinesini kendiyle birlikte götürmedi. Sohbet ortamlarında dostlarına sundu, kitaplarıyla geleceğe sundu. Edebiyat ve kültür adamımız Hacı Ali Özturan"a Rabbimden rahmet diliyorum.