Üstü örtülse de 6 Şubat depreminde en büyük acıyı ve yıkımı Maraş yaşadı, yardım sever milletimiz yurdumuzun dört bir yanından deprem yaşanan yerlere akın etti, ilk şok kısmen atlatıldıktan sonra herkes memleketine, evine, işinin başına döndü, şimdilerde ise yarasının sarılması bir tarafa deli koyun misali bir oraya bir buraya çırpınıp derdine çare arayan Maraşlılar orta yede kaldı. Peki, Maraş’ı temsil edenler söyleyin bakalım, bu şartlarda bu Maraşlılar ne yapsınlar, susmayın söyleyin, bu sahipsizlikten dolayı oturup hüngür hüngür ağlasınlar mı bu Maraşlılar, söyleyin bir, susup oturmayın öyle!

Sadece sahipsizlik değil Maraş’ın derdi, bir de işi sahiplenmeme durumu var bu ilde, bu yüzden anlaşılması güç işler yaşıyor Maraşlılar; Çevre Şehircilik Müdürlüğü görevlilerinin, deprem sonrası verdikleri raporlara, devletten yeni bina aparmak düşüncesiyle itiraz edenler olduğunda, ikinci incelemede birçok yerin raporunun, geçerli bir dayanak olmadığı halde “risk alamam” sığınmacılığı ile değiştirildiğini herkes biliyor ve konuşuyor. Bu tutum ve davranışla birlikte vatandaşın başına yeni dertler de açılmış oldu, bunu da bilmeyen yok memlekette ama sorumluları kulaklarının üstüne yattı!

İlk raporda az hasarlı olarak kayıtlara geçen binaların durumu, devletten bedava konut alınacağını zanneden bazı bina sakinlerinin yaptıkları itirazlar üzerine, risk alamayacağını açıkça ifade edenler tarafından göz göre göre orta hasara çevrildi, bu iki raporu yazan kişiler aynı müdürlüğün elemanları değil miydi? Bu durumda adama; sen risk almayacaksan o görevde neden oturuyorsun demezler mi? Yaşananları anlatmak isteyenleri ve çözüm arayanları dinleyen nerde ki yok ortada, bir şekilde kendisini dinleyen birilerini bulanlara da; “Yapacak bir şey yok, kayıtlara böyle geçmiş bir kere, mahkemeye gideceksiniz!” denilerek, vatandaşların, sözüm ona nazikçe kapı dışarı edildiğini bunu yapanların kendileri bilmiyorlar mı? Dava açanların avukatlarının dilekçelerine ise iş yoğunluğu ileri sürülerek aylardan beri cevap bile verilmediği, bu iş başına gelen herkes tarafından konuşulmaktadır. Her ne hikmetse bazı ağır hasarlı binaların orta hasarlıya çevrildiği dedikodusu da “Aman kimse duymasın” denilerek fısıldanmaktadır.

Çevre Şehircilik Müdürlüğünden çok, vatandaşın kendine yakın gördüğü belediyelerden beklentisi vardır ama belediyeler de risk almak istemeyen o kervanının içindedirler, halbuki asıl sorumlu olanlar kendileridir, kuralsız bir şekilde yapılan imar tadilatlarını kim yaptı, binalar hangi şartlarda yapıldı, yoksa koca koca o binalar gecekondu muydu? Kuralsız yapılan imar tadilatları ve yapılanmalara en çok eleştiri getiren birisi olduğum için söylüyorum, yüksek kat izni için meclise gelen konularda, kendi dönemimizde ve kendimize muhalefet ederek bunlara itiraz ettiğimizde, birçoklarının buna aldırmadığını kimse konuşmuyor bile, özellikle bu konularda getirilen teklifler sadakat ve itaat disiplini içerisinde elbirliğiyle, sorgulanmadan kabul edilmiştir. Bütün işlerden haberi ve bilgisi olan Belediye Başkanlarının ise yapılan işlerden dolayı yasal olarak hiçbir sorumlulukları bulunmamaktadır. Bütün bunlar bir tarafa bir ilçe belediyesinin vatandaşa yardımcı olmak, sıkıntısını hafifletmek için yaptıkları çalışmalar ve sağladığı kolaylıklar ne hikmetse merkezde yapılamamaktadır.

Kış geldi kapıya dayandı, on beş gün sonra Maraş’ta kış başlar, eğer bu kış da çetin geçerse vay vatandaşın hâline, vay Marşlıların hâline! Kimseyi kışkırtma derdim yok, olamaz da, ki ben devletçi zihniyette birisiyim ama devletin vatandaşını koruması gerektiğine de inanırım. Daha üç gün önce bir vatandaş bana derdini döktü, benim elimden bir şey gelmeyeceği halde onu dinledim, apartmanları orta hasarlı olarak kayıtlara geçtiği için bir hafta öncesine kadar doğalgaz bağlantısının kesik olduğunu, haftalarca, aylarca doğru düzgün banyo yapamadıklarını, soğuk su ile ancak kabaca temizlendiklerini, yemeklerini tek gözlü elektrik ocağında pişirdiklerini, nihayet birilerinin aracı olmasıyla durumun Vali Bey’e anlatıldığını, Vali Bey’in özel talimatıyla bir haftadan beri doğalgaz verildiğini gözleri dolarak anlattı ve “Araştırıyorum, bir yolunu arıyorum, fırsat bulursam buradan göç edeceğim!” dedi. Bu ve benzeri yaşanılanlardan dolayı şehri terk etmeye hazırlanan ve ilk fırsatta da gidecek olan çok aile olduğunu birçokları biliyor ama ne hikmetse ilgilenmesi gerekenler bilmiyor gibi davranmaya devam ediyorlar.

Bugüne kadar yaşananları yazma taraftarı olmadım, çok az yazdım ancak sorumluluk da duydum. Daha önceleri de yazdım, anlamadığım ya da gizli tutulan bir şey mi var memlekette?

Yapılanlara bakınca kaygılandığım bir durumu bir daha tekrar edeyim, benim kaygılarımdan biri de şu ki; bilerek mi bilmeyerek mi yapılıyor onu bilemem, görülen bir şey var ortada, şehir küçültülüyor veya küçültülmeye çalışılıyor. Tamam, merkezde risk var, yıkım çok büyük oldu, deprem de şiddetliydi, Gölcük depremine kadar Maraş neden 3. Derecede deprem kuşağında idi de sonra birinci dereceye alındı, bu sorumluluk kimindi, bunu vatandaş mı bilecekti, neden peş peşe imar affı çıkarıldı,  neden göz göre göre imar affı kapsamında kat artırımları verildi, beton kalitesi neden C30-35 değildi de yirminin altında idi, Avrupa bunları böyle kullanırken neden görmezlikten ya da duymazlıktan gelindi, yıkılan binaların çoklarında kalitesiz beton kullanıldığı neden hazır beton denilen karışımdan sonra anlaşıldı, bugün fay hattı yok denilen yerlerde kırılma olmayacağını kim garanti edebilir? Neden bunlar dikkate alınmıyor, neden şehir köylere kaydırılıyor, hastaneler neden köylere yapılıyor ya da yapılmaya çalışılıyor, neden hâlâ ha bire baraka tipi işyerleri yapılıyor? Şehir yeniden kurulacaksa bunlar neden yapılıyor? Bazı kırıklar fay mıdır bindirme midir, bu alanda söz sahibi olanlar neden ittifak edemiyorlar?

Bakın, güçlendirilmeyle kurtarılacak evler yıkılırsa bunların içinde ölünceye kadar bir daha ev sahibi olmayacak çok insan ve aile var! Vatandaşın elinden tutanı bu millet unutmaz, tutmayanı da unutmaz. Fırsatçılar evsinde bekliyorlar, işin hangi boyutlara geldiği galiba bilinmiyor ya da “karışma” politikası takip ediliyor. Ben yetkili birisi değilim ama bazıları belki de içini boşaltmak için yaşadıklarını anlatıyor, insanlar büyük sıkıntılar yaşıyorlar, bunların içerisinde intiharı düşünenler bile var, yazıktır, günahtır, bugün bu kişilerin yaşadıkları bir başkasının başına gelmeyecek diye bir garanti yok, eden bulur misalini herkes düşünmelidir. Yetkililerin çoğunun, halkın neler yaşadıklarından haberi bile yok, yaşananlar halkın canına tak dedi. Bir avuç fırsatçı memleketi kasıp kavuruyor, fırsat bulan eline geçirdiği kişinin ensesine biniyor.

Tamirat işleriyle uğraşan birisi anlattı daha yakın bir zamanda; “Ustayı sabah evinden alıyorum, kahvaltısını yaptırıyorum, öğle yemeğini veriyorum, yevmiye olarak da bin beş yüz lira veriyorum, akşam da evine kadar götürüyorum, adamı hala memnun edemiyorum.” dedi. Memleket büyük bir çıkmazın içinde, artık dışarıdan yardımlar da gelmiyor, bir kısmı Maraş’a kızgın, bir kısmını da bizim vatandaşımız dışladı. Böyle giderse kış değil, bu insanlar için hayat çok zor geçecek, çok zor geçecek, bunda da devletin masasında oturanların payı büyük olacak! Bu şehir, bir avuç yüzsüzlerden ibaret değildir, şehirde hırsızlık, vurgun, fuhşiyat artıyor, ahlâk çöküyor, büyük çoğunluk eziliyor, kahırlanıyor!

Lütfen çözüm üretilsin!