HATAY (AA) - ONUR ORHAN / İBRAHİM YOZOĞLU - Kahramanmaraş merkezli depremlerden en çok etkilenen Hatay'da evlerinin enkazından çıkarılan ancak bacakları ve bir kolunu kaybeden 46 yaşındaki Gülcan Yılmaz, protezlerine kavuşup yeniden ayağa kalkmak istiyor.
İki çocuk annesi ev hanımı Yılmaz, merkez Antakya ilçesi Cebrail Mahallesi'nde yıkılan 8 katlı binanın enkazından depremin 5. gününde Zonguldaklı madenciler tarafından çıkarıldı.
Enkazda hayat arkadaşıyla bazı akrabalarını kaybeden Yılmaz, Adana Şehir Eğitim ve Araştırma Hastanesi'nde yaklaşık 1,5 ay tedavi gördü.
Tedavi sırasında sağ kolu ile iki bacağı diz altından ampute edilen Yılmaz, hayatını tekerlekli sandalyede sürdürüyor.
Hayatta kaldığına şükreden, biri 25, diğeri 16 yaşındaki oğullarıyla çadırda kalan Yılmaz, protezle tekrar ayağa kalkacağı günün hayalini kuruyor.
"Asrın felaketi"nde yaşadıklarını zaman zaman gözyaşlarına hakim olamayarak anlatan Gülcan Yılmaz, AA muhabirine, binalarının sarsıntıyla anında çöktüğünü söyledi.
Allah'ın kendisine yardım ettiğini ve enkazdan sağ çıktığını anlatan Yılmaz, "5 gün enkaz altında kaldığım için sağ kolumu, iki ayağımı kaybettim. Zordu, çok zordu ama bana hiç 5 gün gibi gelmedi. Rabb'im bana öyle yardım etti ki sanki böyle 2,5-3 günmüş gibi geldi." dedi.
Bilincinin açık olduğunu, hep dua ettiğini belirten Yılmaz, enkazda eşiyle konuşup vedalaştıklarını dile getirdi.
- "En kısa sürede ayağa kalkmak istiyorum"
Yılmaz, helikopterle götürüldüğü hastanede 1,5 ay tedavi gördüğünü ifade ederek, şöyle devam etti:
"Allah devletimizden razı olsun, çok güzel bakım yaptılar. Yoğun bakımda yatarken kendime geldim, uyandım. Onlar beklemiyordu benim bu kadar çabuk uyanacağımı. Dedim ki Gülcan, evlatların için güçlü olmak zorundasın, iyileşmek, ayakta olmak zorundasın çünkü eşin sana evlatlarını emanet etti. Çocuklarını bırakamazsın. Rabb'im bana verdi. Ömrümüz varmış, çok şükür bugünümüze. Protezlerimin takılıp en kısa sürede ayağa kalkmak istiyorum. Buna da gücüm, imkanım yok. Hayırseverlerden, herkesten, devletimizden yardım bekliyorum. Bu ne kadar kısa süre olursa o kadar iyi çünkü çocuklarımın bana, benim onlara ihtiyacım var. Benim ayakta durmam lazım."
Depremden önce herkesin işine koşan bir insan olduğunu belirten Yılmaz, şu an tekerlekli sandalyede bir şey yapmadan oturmanın kendisini üzdüğünü dile getirdi.
"Beterin beteri var" diyerek haline şükrettiğini vurgulayan Yılmaz, sözlerini, "Bu şekilde güçlü kalmaya çalışıyorum. Çocuklarımın destekleri, her şeyden önce sevgileri, yanımda olmaları beni daha güçlü kılıyor, ayakta tutuyor ama protezlerim olup da ayağa kalkarsam daha güçlü olacağım. Ayaklarım olsun, eskisi gibi insanlara yardım etmek istiyorum." diye tamamladı.
